آیا این من هستم که همچون غواصی ناشی در حال دست و پا زدن در اقیانوس پهناوری به نام عـــشق تنها مانده ام؟ تقلا میکنم تا شاید شنا کردن را بیاموزم و غرق نشوم.اما اشتباه میکنم،غــــرق شده ام...از دست رفته ام... بدون اینکه بدانم دیوانه وار دوستش دارم. معشوقه نوشته هایم را می پرستم و تمام وجودم،بند بند بدنم او را تمنا می کند و فریــــــاد می زند:او سهم من است از زندگی غم گرفته ام...

نظرات شما عزیزان: